Çocuk Eğitiminde Baba Faktöru.

                                Çocuk Eğitiminde Baba Faktöru.
      Çocuk ailenin aynasıdir.Babalarımızın bu sözlerini başta belirtmeden geçemedim. Çünkü anne-baba arasındaki ilişki  çocuğun psikolojisini olumlu ya da olumsuz etkiler. Bu nedenle anne-babanın cocuk  yetiştirirken üzerine düşen görevleri doğru bir şekilde yerine getirmesi gerekir. Ebeveyin çocuğunun sağlıklı bir geleceğe sahip olması için elinden geleni yapmalıdır. Ayrıca ailede çocuğun yetiştirilmesinde baba ve annenin konumu birbirini tamamlamalıdır. Baba anneye  hitap ederken hoş sözler kullanıyorsa, ailede karşılıklı saygı varsa elbett çocuklar da aileye  ve çevrelerindeki insanlara karşı iyi bir tutum sergileyecekdir. Ancak çocuğun yetiştirilmesinde annelerin rolü daha ön planda oluyo cok zaman. Genellikle birçok ailede çocuğun bakımı ve eğitimiyle ilgilenmek anneye düşer. Bu  durumda annenin kendini  yalnız hiss etmesine  neden olur .Çocuk yetiştirmede babanın sadece evin maddi ihtiyaçlarını karşılayan bir model olduğu düşünülür. Ancak çocukların doğumdan büyümeye, eğitimden sosyal hayata kadar babanın desteğine ihtiyacı vardır.
         Baba-çocuk ilişkileri genellikle çocuk  gelişiminin ikinci yılından itibaren oluşmaya başlar. Çünkü bebeklik dönemini geride bırakan çocuk, davranışları ve yarım konuşmalarıyla babanın dikkatini çeker. İki yaşından sonra karakterli bir baba imajının güçlü olması çocuğun yaşamının en önemli koşullarından biridir. Araştırma sırasında güçlü baba imajının çocuğun kişiliğinin gelişimi, çocuğun zeka düzeyi, psikoseksüel ve cinsel gelişimi üzerinde büyük etkisi olduğu tespit edildi. Ancak çocuk  iki yaşına geldiğinde ona yaklaşmaya ve onunla ilgilenmeye çalışan bir baba, aslında babalık görevlerini yerine getirmekte gecikmiş sayılır. Çünkü babalık bebeklik döneminin sonunda baş lamıyor.Babalık duygusu da tıpkı annelik duygusu gibi çocuk sahibi olma arzusuyla başlamalıdır. Bir babanın çocuğuna daha yakınen  sevgi ve şefkat göstermesi gerekir. Hamilelik döneminde annenin de babanın desteğine ihtiyacı vardır. Baba her adımda hem hamile "anneye" hem de doğmamış bebeğe dikkat etmelidir. Çocuk dünyaya geldiği andan itibaren babasının sevgisine ihtiyaç duyar, babasının kollarında kendini güvende hisseder ve onunla sıcak bir ilişkinin tadını çıkarır.
Baba-çocuk diyaloğunun erken yaşta kurulduğu ailelerde çocuk küçük yaşlardan itibaren anne modelinin yanı sıra baba modeline de sahip olur ve anneden farklı bir modelin olduğunu öğrenir. İçinde bulunduğumuz çağda ebeveynlerin rolleri geçmişe göre giderek değişmektedir. Ebeveynler, çocuklarının yetiştirilmesinde davranışlarının ne kadar büyük bir rol oynadığının farkına varırlar. Birçok ebeveyn de kendilerini daha da geliştirmek için öğrenme atölyelerine katılıyor. Çocuğun fiziksel ve ruhsal sağlığı için hem baba hem de anne modeline ihtiyacı vardır.
       Çocuk için baba dış dünyanın temsilcisidir. Böylece günün çoğunu evin dışında geçiren, çevresindeki insanlarla sürekli iletişim halinde olan, çocuğa çevredeki dünyanın güzelliğini ve çirkinliğini tanıtan kişi babadır. Baba çocukla ilişkisini ve disiplinini çocuğu korkutarak, ona karşı saldırgan bir tavırla kurarsa, çocuk etrafındaki dünyayı da korkutucu görecektir. Çocuğun daha sonra düşüncelerinde yarattığı baba imajı, onun topluma uyum sağlamasının temelini oluşturur. Çocuklarımızın  sosyal ortamda başarılı ve özgüvenli olabilmesi için babanın yanında kendini rahat hissetmesi, ondan korkub çekinmemesi gerekir. Çünkü biz korktuğumuz  her hangi bir rol modele yaklaşamaz ve onunla ilişki kuramayız.A
      Genellikle akşamdan akşama  zaman süresinde  babasını gören çocuk heyecanla onun eve dönmesini bekler, onunla oynamak, konuşmak ister. Çocuğun bu isteğine karşılık veren, yorgun da olsa çocuğuyla vakit geçiren babalar ne yazık ki azınlıktadır. Pek çok baba işten eve geldiğinde huzur ister, çocuğuyla ilgilenmez, yalnız dinlenmeyi tercih eder. Babanın bu yaklaşımı, gün içinde yaptıklarını babasına anlatmasını heyacanla bekleyen çocuğu hayal kırıklığına uğratır, kendisinden beklediği ilgiyi göremeyen çocuk  çok üzülür  ve baba-çocuk ilişkisi zarar görür. Özellikle erkek çocuklarının yetiştirilmesinde yer almayan babalar, ileride çocuklarının karşı cinse şiddet göstermesinin önünü açmış olabilir. Dolayısıyla sadece annesi tarafından yetiştirilen çocuklar, daha sonra en küçük sorunlarda bile anneyi suçlayabilir ve bu durum, ilerleyen yıllarda anneye karşı muhalefet ve karşı cinsten nefret etme gibi durumlara yol açabilir.
Baba, erkek çocuk için erkekliğin modelidir. Erkek çocuklar erkeksi gücü, rekabeti, kazanmayı ve yenilgi duygusunu babalarından öğrenirler. Ayrıca 5 yaşından sonra cinselliğinin farkına varmaya başladığında babasını taklit etmeye, onun gibi giyinmeye, onun gibi olmaya çalışır, bazen babasını rakibi olarak görür ve annesini onunla paylaşmak istemez, ona karşı çıkmaya çalışıyır . Bu gibi durumlarda baba, çocuğunun duygularının farkında olmalı ve onu bu durumdan çıkarmaya çalışmalıdır.
 Gelelim kiz çocuklara.Babalar kızlar için karşı cinsi temsil eder. Kızlar karşı cinsle ilgili ilk fikir ve düşüncelerini babaları sayesinde öğrenirler.
Baba çocuk için de güç, kuvvet ve kudret kaynağıdır. Her alanda bilgi sahibi olan bir insandır, onun izni olmadan hiçbir iş yapılmaz, her iş için ondan izin alınır. Ailenin istediği zaman istediğini yapan tek üyesi o. Çocuğunun gözünde bu kadar güçlü bir baba, hayranlık duyulacak ama uzak durulması gereken bir modeldir. Babasına hayran olan, onu güçlü gören, aynı zamanda babasından sevgi ve ilgi gören çocuk, ondan çekinmez, onun koyduğu kurallara uyum sağlamayı, kendini kontrol etmeyi öğrenir ve kendi eylemlerini değerlendirmeği başarır. Babasını güçlü gören ancak ondan sevgi görmediği için ona yaklaşmaktan korkan çocuk, babasının koyduğu kurallara uymak istemez, ona karşı çıkar. Yani güçlü ve sevgi dolu bir baba çocuğu için güven kaynağıdır, güçlü ama zalim bir baba ise çocuğu için kaygı ve korku kaynağıdır.
İyi bir baba modeli nasıl olmalı?
- İyi bir baba, çocuğunun ihtiyaçlarını karşılarken ondan sevgi ve şefkat duygusunu esirgememelidir.
- Fırsat buldukça çocuğuyla vakit geçirmeli
- Çocuğuyla doğru bir ilişki kurmanın yollarını aramalı
- Çocuğunu tanıyarak onun beceri ve yeteneklerini keşfetmeli ve onu doğru yöne yönlendirmeli.
- Boş zamanlarında çocuğuyla oyun oynamalı, onu yürüyüşe çıkarmalı, kitap okumalı, dertleşmeli, düşüncelerini paylaşmalı, düşüncelerini dinlemeli ve düşüncelerine dikkat etmelidir.
- Sözünü tutmalı, tutmayacağı sözleri vermemelidir.
  Baba ile çocuk arasındaki sıcak ilişki sadece çocuğu değil babayı da mutlu eder. Günün sonunda eve yorgun dönen bir baba çocuğuyla vakit geçirirken rahatlık bulacak, yorgunluğu gitmiş olacaktır.
Güzel bir deyim duymuşdum ve bu deyim her zaman benim yaddaşımda yer etmişdir. "Kimse iyi bir baba olarak doğmaz, iyi bir baba olmak sabır, sevgi, araştırma ve bilgi işidir"