Ana torpaq.

Ana torpaq.

Diz çöktü.Alnını torpaga qoydu.İki əliylə torpagi ovuclarina aldi və  torpagi sixdi.Hönkur- hönkur ağladı.Və bu duruşu ilə,dizin- dizin piləkənlərə qarşisinda ucalan evin piləkənlərinə  doğru getdi.Başini qaldiraraq qarşısinda uçalan, iki mərtəbəli  evə baxdi.Eyvanın süşələri qırıq- qırıq , boyası  solmuş, taxtalar cürümüşdür.Həyətdəki  kılas ağacı  da, əvvəlki kimi balaca deyildi.Qol-budaq atmişdir.Payiz fəsli oldugu ucun ,bütün yarpaqlari tökmüş, xəzələ dönmuşdür. Ehmalca ayağa qalxdi. Ovucundaki torpagi, burnuna yaxinlaşdirdi.Qoxusunu  həstətlə içinə cəkərək ,dərindən“Ah” çəkdi.Başini qaldiraraq:-Şükürlər olsun sənə Allahım, sükürlər olsun sənə .-dedi. Qamətini  dəyişmədən, piləkənlərdən yuxarıya  doğru çıkmağa başladı.Ətrafa tak,tuk ,tak,tuk ayaq səsləri yayılmışdir.Sankitəbiətdə duygulanaraq, lal dinməz ,bu mənzərəni izləyirdi.Quş belə ucmurdu. Bu piləkənləri son dəfə,arxaya baxmadan, ayaqyalaın qacaraq  enmişdir.Hara qacdıgını, hec özüdə bilmirdi.Hər dərəf od tutub yanirdi, ama blmirdi nəbaş verdiyini, bilmiridi. Sadəcə qacırdı.Hara və niyə  qacdıgını, hec özüdə bilmirdi.Otuz il öncəki o gecə, gözləri önünə gəldi.O vaxt cəmi onyaşı vardı.Həmdə anası, atası, qardaşı  vardı.O vahiməli  gecə olmasaydı,o gecə anası, atası,qardaşı gözləri önündə gülələnməsəydi.Anasının qucagında olduğundan, qapıdan icəri girən saqqalı, yekəpər adam onunda öldüyünü bilərək ,evi tərk etmişdir.Ayaq yalın ,arxaya baxmadan, o gecə necə qacdıgınıhələdə xatirlamırdı.Bircə xatırladıgı,gözlərini acanda başı üstündə hərbicilərin oldugunu görmüşdür.Üc rəngli qırmızı,yaşıl, göy rəngli bayragımizi görüncə isə sakitləşmiş  və hərbicilərin öz aralarinda “ermənilər, dinc sakinləri, gecə kəndə girərək, evindəcə güllələmişdir”.Bu cumlə qulaginda gecə,gündüz, saat eqrəbi kimi ses edirdi.Bir qisas vardi icində.Və on səkki yaşın tamamında, eyninə hərbici paltarı geyindi,əlinə silah aldı, hərbici oldu.Sonra isə, çox şey oldu, çox şey ...

Piləkənləri axıra  kimi cıxdı. Otaqları bir- bir gəzməyə başladı .Gözlərini yumdu.Anası, atası, qardaşı sanki gözlərinin önündə idi. Onu gəlişinə, sevinərək onu dövrəyə almışdılar .Əlini uzadaraq “Ana “ ,“Anacan “ dedi.Ilk öncə Anasını qucaqlamaq ,Anasına toxunmaq istədi.Gözlərini baglayaraq xəyala daldi bir anlıq.Bu xəyalar içində,qəfildən ciyninə dəyən ələ diksindi.Döndüyündə  saygi duruşunda duran, əskərini  gördü.-Kamandir bayrağı hara sancım.?!Üç rəngli bayrağı qarşisinda hər ikisi , saygı duruşunda durdu.Və bayrağını əlinə aldı. Bayagdan  ovuclarinda  sıxdıgı   torpagı,pəncərə  önündəki qurumuş gül  dibcəyinə  tökdu…

Hər ikisi, üc rəngli bayragla adimlamaga başladı.Bayragi gərəkli yerdə sancmaq ücün...Ana torpagi sevindirmək ücün.